zalım kader

Daha önceki yazılarımda okudunuz mu bilmiyorum ama ben bu senenin ösym mağdurlarındanım.Hatta ösym mağduru değil kendi kendimin mağduruyum.Şöyle ki tam bir sene boyunca canımı dişime taktım eşekler gibi çalıştım günde 11 saat derslere girdim ve karşılığını da aldım. Sınavdan 486 puan alarak Yeditepe Üniversitesi İngilizce Öğretmenliği tam burslu bölümü tutturmuşum.Aslında özel istemiyodum fakat üstüne para verdikleri için açıkçası cazip geldi. Özel olarak da bir tek onu yazmıştım.Ben polyanna mutluluğuyla günlerimi geçirirken zalim kader son dakika golünü atmayı eksik etmedi tabi. Her zaman olduğu gibi.. Bir yanlışlık ya da gözümden (daha doğrusu benim annemin ve hocamın gözünden) kaçması sonucu tam burslu girilecek olan okul kodu normal olarak girilmiş ve böylelikle okulun paralı kısmı tutmuştu. Yıllık para ise 16 milyar olduğu için haliyle beni gökyüzüne çıkaran hayallerim kıç üstü gerisin geriye bıraktı.Toparlanmam zor oldu ve hala daha toparlanabilmiş değilim tam anlamıyla. Ve öyle geliyor ki bi dahaki sene üniversite yüzü görene kadar da anlatamıcam. Atlatamamamın ya da daha doğrusu daha fazla üzülmemin en büyük nedenlerinden biri haketmemem. İkinci olarak da arkadaşlarımdan gördüğüm tepkiler. Böyle bir şeyi gerçekten haketmedim çünkü bir sene boyunca deliler gibi paraladım kendimi. Tüm yıl kıçını yaya yaya sınıfta yatan eline bir tek test kitabı almamış ve ingilizcenin daha tenselerini bilmeyen adamlar şimdi üniversitedeler. Ulan o kadar koyuyor ki anlatamam.. Bir tek ben kaldım inanır mısınız.Sadece ben. Ve hakettim mi bunu? Bana kalırsa hayır. Çevremdekiler daha doğrusu ailem ve bikaç yakın dostum her şerde bir hayır vardır şimdi sana hayır gibi gözüken şey belki de seni daha kötü yerlere getirecekti bilemezsin. o yüzden bu kadar üzülme vardır bunda da bir hayır diyerekten teselli etmeye çalıştı. Bunların dışında geri kalan 'arkadaşlarım' ise o malum tesellilerini benden esirgemediler. Sağolsunlar. Tabi bunlara ne kadar teselli denirse.Orası da tartışılır. Bana daha çok küfür gibi geldi çoğu.Her neyse bu durumuma sevinen aslında üzülmüş görünüp aslında bi bok hissetmeyen, hakettin kızım sen çok havalıydın o kadar çalışıyodun diye düşünüp içinden kıs kıs gülen şerefsizler çok fazla. En kötüsü de onların hepsinin şu an başka bi ilde olmaları. Senelerdir İstanbulda yaşamayı hayal eden ben bir hata sonucuyla bu lanet şehirde tıkılı kaldım. Yani 1 sene daha tıkılı kaldım. Ve en kötü yanlarından biri de seneye 30 puanımın düşecek olması. Canımı alsalardı daha iyiydi yani. Eğer o puanım düşmeseydi istediğim bölümü kazanabilirdim. Mütercim-tercümanlık kastım. Ama bu durumda gerçekten çok zor. Yine de elimden geleni yapıcam.

*Facebookta iletilerine oraya buraya üniversitesinin ismini yazan her gün farklı yerlerde fotoğraflar çektirip koyan o gerizekalı arkadaşlarımdan nefret etmemde bir sakınca yoktur diğ mi ?