Someone say the stop to me!

Yani anlamıyorum nasıl bi insan yaptığı hiçbir şeyden bi zevk almaz ki ? Yani ben, şahsen şu aralar öyleyim. Böyle bi buhranlarda gibiyim ama ne aradığımı ne istediğimi bilmiyorum. Yapmam gereken çok şey yok ama daha neşeli olmam için yapmam gereken çok şey var.

-Seneye gireceğim sınav zımbırtısında giden 30 puanımı kapatmaya çalışmak mesela. Ama ben bunun için hiçbir şey yapmıyorum. Derslere girmek dışında. Matematik ve biraz da biyoloji dışında çalışmam gereken pek fazla ders yok aslında. Dil olduğum için bu bölümler her ne kadar beni ilgilendirmese de geçen sene aldığım gibi iyi bi puan almam ve en önemlisi giden 30 puanımı kapatmam için bu dersler çok lazım benim için. Yoksa belki de İstanbul hayal olabilir. Düşünmek bile can sıkıcı. Bunu geçtik.

-Eve kapattım kendimi. Yani bendeniz gezme delisi bir kişiyim. Dışarda olmak yeterli benim için yer farketmez genelde. Dört duvar arasında olmak nedense boğuyor beni. Ama bu aralar doğru dürüst dışarı çıkmıyorum bile. Sadece dersanenye gideceğim zamanlar. O da hepi topu 3 gün. Evde abimle ilgilenmekten, tnt izlemekten, çok arada bir test çözmekten, temizlik yapmaktan ve internette zaman geçirmekten başka yaptığım bir şey yok. Listenin böyle fazla olduğun aldanmayın. Kelimelerin çokluğu sizi sakın yanıltmasın. Hepsi çok can sıkıcı.

-Şimdi bende bir şey eksik ama ne ? Yine ben, bizzat yeni şeylere bayılan bi kişiliğe sahibim. Yeni yerler görmek, yeni filmler izlemek ve yeni şarkılar keşfetmek falan. Özellikle yeni insanlarla tanışmaya bayılırım. Farklı insanlarla farklı diyaloglar, onlardan yeni şeyler öğrenme, onların hayatlarına az da olsa dahil olma ve yeni insanları hayatlarıma az da olsa dahil etme. Nedendir bilmem yeni tanıştığım kişiyle aramızdaki muhabbet gerçekten iyiyse hayatıma az da olsa canlılık gelir. Kendimi iyi hissederim ya da. Ama çok uzun zamandır böyle biriyle tanışmadım. Kız ya da erkek kişisi farketmez.

-Son zamanlarda beni heyecanlandıran tek ve yegane şey ise futbol. Maçları takip etmeyi, atılan gollerde sevinmeyi, heyecanlanmayı, küfür etmeyi şu sıralar hiçbir şeye değişmem. Bir de arada abimle evde pes turnuvası yapıyoruz. Genelde yeniyor pislik. O zaman baya sinirleniyorum yani ne yalan söyliyim. Ama kabul etmek lazım joystick zıkkımıyla oynamak zor be abi.

-Eskisi kadar süslenmiyorum da artık. Paspallaştım. Evden fazla çıkmadığımdan ve kendimi bıraktığımdan gün be gün miskinleşmem artıyor. Tamam arada toparlanıp kendime gelsem de eski miskinliğime dönmek pek zaman almıyor. Aynaya baktığımda kendimi öyle gördükçe de daha fazla salıyorum kendimi iyi mi.

-Ben film hastasıyımdır. Çok film izlerim. Özellikle tavsiye edilenleri. Bu aralar bikaç tane izledim sadece. Aslında izlemeyi çok istiyorum ama içimde geçen sene olan ve onu bir sene boyunca canımdan bir parça gibi büyüttüğüm "test çöz canavarı" bu sene daha da olgunlaştı. Böyle aktiviteler yapma düşüncesinde hemen devreye giriyor ve sonuç Knock out! Yani ben. O değil. He test çözüyor muyum? Hayır. Orası da ayrı.

Daha bunun gibi sıralayabilceğim hastalıklı durumlarım ve sıkılası maddelerim var.Ama bu kadar maddeyle bile kalbinizin neşe dolu yerlerine ağ ördüm, kararttım ve örseledim biliyorum. Tamam durmayın hor görün, aşşalayın, dalga geçin, yerin. Ama yalvarırım bir şey söyleyin.

Tanrım sana geliyorum.