10 Ekim 2010 Pazar

maybe im paranoid


Bugün tam da tahmin ettiğim gibi geçti.Hatta daha fazlası.Korna sesleriyle dolu bir gündü.Ben hava kararmadan biteceğini düşünüyordum oysaki.Yedi buçukda ise hala yatağımdan korna seslerini duyabiliyordum.Evet o derece! Güne güzel başlayamadım yine.10.10.10un lanetinden değil ama bu. Uzun zamandır süre gelen bi hal benimkisi.Güne mutlu başlama olarak adlandırılan duygu içimde bi yerlere kaçmış olmalı.Bir türlü bulamıyorum.Sabah evde kahvaltı yapmadım.Öğlen iki buçuk üç gibi burgera gidip menü indirdim mideme.Tek başımaydım. Ulaşabildiğim arkadaşlarımın işleri vardı.Ulaşamadıklarım da cabası tabi. Şizofren takılırım ve iç sesimle arkadaşlık yaparım diyerekten gittim.Bikaç saat dolandıktan sonra eve dönmeye karar verdim ve malum dolmuşa bindim.Dolmuş şoförü amcamız günün tarihinden nasibini almış olmalı ki bütün yol boyunca oyun havası dinlettirdi bizlere.Yeter artık daha fazla dayanamıyorum deyip yakamı paçamı yırtıcaktım ki eve yaklaştığımı farkettim. Durum o kadar vahimdi ki şarkı beynimde bi nevi uyuşukluk yaratmıştı. Sadece şarkıya odaklanmıştım ve buhranlar geçiriyordum adeta.Dolmuştan kendimi nasıl attığımı bilemedim. Eve gelir gelmez de yatağıma kıvrılıp bikaç saat uyudum.


Sanırım paranoyaklaştım.Yaklaşık bi saat önce odamın balkonundan bir ses geldi.Eski bi dolap var orda.Yaklaşık 6 ay dolabın üstünü yuvaları bellemiş güvercinleri bikaç ay önce arkadaşımın mükemmel bi önerisiyle uzaklaştırmayı başardım.Lambanın ordan bi cd sarkıttım ve sevgili bok yaratıkları artık gelmiyolar şükürler olsun.Evet bok yaratıkları dedim çünkü tatilden döndükten sonra karşılaştığım manzara dehşete düşürmüştü beni.Balkonda güvercin bokundan zemin görünmüyordu! Pis herifler her yere sıçmışlar. Ve o kadar küçük hayvanlardan o kadar büyük şeyler nasıl çıkıyor hala şaşıyorum.Neyse bok muhabbetini kapatalım ve asıl muhabbete dönelim.İşte yaklaşık bir saat önce uslu uslu oturup televizyon izlemeye çalışırken çok acaip bi ses geldi balkondan.Hemen doğruldum, televizyonun sesini kıstım ve kulağımı kabarttım.Yaşadığım şeyler yüzünden aklımdan binbir türlü şey geçebiliyor.Normal bi durumda aklıma bile getiremeyeceğim şeyleri panik halinde beynimde hiç durmadan sıralayabiliyorum.Bu kabiliyetimi de dört buçuk sene önce abimin hasta olmasından sonra kazandım.Ne kabiliyet ama..En mantıklı(!) seçenekler şunlardı:
*Bir hırsız var.Uzun zamandır bizim balkonu gözetliyor.Dolabın içinin tepeleme çay dolu olduğunu farketti ( annem rizelidir) ve bunları çalmak için dolabı açıyor.
*Abim uyandı.Yerinden kalktı.Babam karşı çekyatında yatıyor ama uyuyor.Annem bilgisayarın başında arkadaşlarıyla konuşuyor.Bu sayede kimseye farkettirmeden diğer odadan benim balkona atladı ve orda yine bi delilik yapacak.(işte bu seçenek kopma anım oldu)
*Yine kuşlardan biri geldi ve oralarda uçuşuyor.Ben de paranoyaklığımın zorlamasıyla yanlış şeyler düşünüyorum.Hem zaten dolabın kapısı bozuk olduğundan bir kuş şiddetiyle çok çabuk açılabilir.( bu bana göre çok düşük bi ihtimal olsa da )

5 dakikaya yakın oturup başka ses geliyor mu diye dinledim.Kalbimi de olduğu yerde tutmaya çalışıyordum tabi bu sırada.Koşarak abime baktım önce.Ohh! Yerinde yatıyordu hala. Başka herhangi kötü bişey olsa da artık önemli değildi zaten.Anneme baktım.O bişeyler olduğunu anlamş olmalı noldu? dedi.Bişey yok hala bilgisayar başında mısın diye baktım diye bişeyler geveledim. Ailecek yaşadığımız büyük trajedilerden sonra evdeki hiç kimseye kuşkulandığım birşeyden bahsetmiyorum.Çünkü saniyede bir panik odası durumu yaşıyoruz.Hele ki annem çok pimpiriklidir. Ona asla böyle şeylerden bahsetmem.Ve inanır mısınız hala korkudan balkona bakamadım.Hala odamda oturuyorum ve hala orayı düşünüyorum.Perdeyi hafifçe aralayıp baktığımda balkondaki kişi beni farkedicek ve öldürecek diye düşünüyorum.Tanrııııııımm.. Şaka gibi. Kendime gerçekten inanamıyorum ama evet böyle düşünüyorum. Ve ne yapmam gerek şu an gerçekten bilmiyorum. Yardıma ihtiyacım var.Sesimi duyan var mı ?

7 yorum:

  1. aç artık şu balkonun kapısını, dondum dışarıda :))))))))

    YanıtlaSil
  2. Ben bir tane bile gelin, düğün konvoyu vb hareketliliğe denk gelmedim. Mutluyum.

    YanıtlaSil
  3. @Serüvenci: ahh sen miydin ya. insan baştan söyler :))

    @Nathaniel Efendi: Sen de amma ballısın. Cumartesi bir bu iki. Senin yerinde olmak isterdim :))

    YanıtlaSil
  4. Cumartesi günü ballı olduğum söylenemez aslında. O yorumu yazdığım saati boşver, ayıldığımda düşüncelerim ziyadesiyle değişmişti haha... Bu tatsız bahsi kapatalım. =)

    YanıtlaSil
  5. ovv bu kötü olmuş işte.o gün için benim dediklerim de havada kaldı zaten. i hate saturdays :p

    YanıtlaSil
  6. Bundan sonra Çarşamba günleri simit saraylarında falan takılıp meslek lisesi çıkışlı insanları takibe alacağım. Cumartesi geceleri Tunalı yaramıyor bana... Neyse ya, bu konunun iki blogun yorumlarına taşmış olması ayrıca komedi. Önümüzdeki haftasonuna kadar bekleyelim bakalım.

    YanıtlaSil
  7. hahah bu fikiri tuttum bak kulağa fena gelmiyor. önce sen dene işe yararsa haberim olsun. Aynen katılıyorum. Cumartesi olaylarını geçtim cumartesi muhabbetimiz fena hale geldi :) Önümüzdeki haftasonu dediğin nedir ki ben senelerce beklemişim hahaha

    YanıtlaSil

sen de yaz yaz yaz bi kenara yaz bütün sözlerini