Gözüm Üzerinizde

Dolmuşlardan hoşlanmıyorum.Tuhaf birçok insan var yine.Birbirine sessizce ve uzun bir süre katlanmak zorunda kalan bir yığın insan.En arkaya oturdum her zamanki gibi.Burdan insanları izlemesi daha kolay oluyor.Bi de onların görüş alanından çıkmış oluyosun tabi.Sandıkta oturan çocuk.İri yapılı, saçları kulak hizasında kesilmiş şekilde küt.Rahat oturmuş.Bacakları açık.Ellerini bacaklarına koymuş.Daha doğrusu koymamş düşürmüş.Sıkıca durmuyolar çünkü.Serbestler.Rahatmış gibi bir havası var ama aslında gergin.Kendinden emin gibi ama kızlara bakarken çekinik.Saçlarını düzeltirken iki elini kullanıyor.Böylelikle saçları parmaklarının arasından geçip arkaya dökülüyor.Hafifte yağlanmış mı ne.Ellerini çok sürdüğünden ya da sıcaktan olmuş olabilir gibi düşünceler geçiyo beynimden.Bikaç kere göz göze geliyoruz.O sırada yanımda oturan kadının sürekli beni incelediğini farkediyorum. Kapalı orta yaşlarda bi kadın. Altında basma etek, elinde bi telefon var. Çok gerildiğim bu olayı kulaklarımdaki Cem Adrian sesiyle bastırmaya çalışıyorum. Onun o sakin sesi huzur veriyor fazlasıyla. Bikaç soru soruyor o kadın. Sinirle çıkarıyorum kulaklıklarımı sorularını cevaplayıp o sükut dolu ana geri dönüyorum. Kadın kırmızı siyah giyinmiş. Bakımsız ama uyum yapmış kendince.Elindeki telefonu da kırmızı.Dişleri sarı bi tek.Midemi bulandıran şeylerden bir tanesi. Başörtüsünü gelişigüzel bağlamış. Sürekli bi tarafları inceliyo ve anlamsız sorular soruyor.O sırada çocukla bikaç kere daha göz göze geliyoruz.Zamanı gelince iniyolar.

Dolmuşları değil ama insanları incelemeyi seviyorum.