kalan sağlar bizim olsun

o kadar üzgünlük yetmezmiş gibi okuduklarımdan sonra dehşete düştüm. ona o kadar kırıldım o kadar kızdım ki.o okuduklarımdan sonra hiç bir değerim yokmuş onun için bunu anladım. hayatında hiç yer etmemişim evet. ben olsam da olmasam da hiçbir şey değişmicekmiş aslında. söylediği yalanlara mı üzüleyim hayatında olmayan yerime mi bilemedim. sabahtan beri ağlayan ben okuduktan sonra kesildim. bir şey hissedemiyorum evet. ağlayamıyorum da işin garibi. hissizleştim. saatlerce okudum saatlerce. sıkıldım sonra. çıktım balkona uzun uzun düşündüm. hiç haketmiyoken neden o kadar değer verdim diye. evet hiç haketmiyodu hem de. pişman değilim üzgünüm sadece. ben böyle düşünürken kuzenimin oğlu geldi yanıma. 2,5 yaşında. sarı kafa bişey. gözlerimin içine bakıp nasıl da gülümsüyo anlatamam. hayat dolu resmen. abaa batt adamın elnde kapuz var aha falan diyo. nasıl kıskandım onu nasıl kıskandım.. keşke onun kadar her şeyden bi haber olsaydım dedim. keşke o kadar hayat dolu olsaydım dedim. keşke o olabilseydim dedim. dedim de dedim. sonra da hayat bu kadar güzelken belki bu kadar diyerek abartmış olabilirm en azından hayat kimilerine göre güzelken neden tat almıyorm ki ? neden bir şeye odaklandım böyle. düşünmycem artık. gerçekten.. sarı kafayı parka getircem şimdi. sevincinden üstüme atlıyo. mutlu olmaya başlıcam. yapıcam ..